توسط نواره های معدنی تقسیم بندی شده است . ساختارچندگانه بسترهای زغال سنگ به علت حرکات نوسانی خیلی ریزبخش های پوسته زمین است وهمچنین به عوامل فصلی وموقتی دیگرنیزبستگی دارد.

لایه های زغال سنگ ونواره ها معمولاً اززغال سنگ های متناوب با انواع مختلف تشکیل شده است.

 

 

 

طبق ضخامت ، لایه های زغال سنگ به خیلی نازک (تا حدود 0.5 متر ) نازک (0.5 تا 1.3 متر) ومتوسط (1.3 تا 3.5 متر) وضخیم (بیش از3.5 متر) تقسیم شده است.

دراتحاد جماهیرشوروی(سابق) ، چین وبلغارستان وبسیاری ازکشورهای دیگررسوبات متعدد با لایه های زغال سنگ خیلی ضخیم ( تا حدود 100 وحتی 200 متر)که استخراج درآن هابه صورت روباز انجام شود.

لایه های نازک زغال سنگ نمونه ای از مناطق متحرک هستند که توسط حرکات نوسانی تکراری ،از لایه های زغال سنگ خیلی ضخیم مشخص شده است ، ازطرف دیگر،تحت شرایط سوبسیدانس(فرورانش) دائمی و طولانی قابل ملاحظه، درزمانی که سوبسیدانس با افزایش ضخامت تورب مردابی ایجاد می شود، شکل گرفته بودند.

با درجه های متفاوت، چنین شرایط ژئوتکتونیکی مطلوب درتمام مراحل انباشتگی زغال سنگ رخ داده است.

1- درحاشیه های سکوهای قدیمی(پلات فرم ها) درناودیس های حاشیه ای

 2- درسکوهای متحرک جوان درحوضه های طبیعی

 3- درحاشیه های گودال های بین کوهستانی داخلی

 4- درلایه های داخلی ثابت شده بزرگ ناودیس ها

دریک لایه زغال سنگ ، ضخامت های کلی ومفید و قابل استخراج مشخص شده است. ضخامت کلی ضخامت تمام نواره های زغال سنگ، لایه زغال سنگ ومیان لایه های سنگی است ، ضخامت مفید ضخامت نواره های زغال سنگ به تنهایی است ، ضخامت موثرضخامت آن قسمت ازیک لایه زغال سنگ است ( با هم با میان لایه های سنگی ) که می تواند به طورمفیدی استخراج شود. آن درمرحله برنامه ریزی معدن وهمچنین درحین بهره برداری برای هریک ازرسوبات به تنهایی تعیین شده است.

تغییرات اولیه درضخامت لایه های زغال سنگ به علت بی نظمی های بسترتورب های مردابی وتراکم غیریکنواخت ماده گیاهی ایجاد شده با سرعت مختلف نشست یا سوبسیدانس قسمت های مختلف تورب مردابی هستند که درمورد رسوباتی ازنوع گودال های گسلی برجسته تراست . درنتیجه ی وقفه درته نشست ماده گیاهی ،لایه زغال سنگ نازک ترمی شود  وکه ویژگی بیشتررسوبات دریاچه ای است.

عوامل فرسایشی وتکتونیکی همچنین باعث تغییرات قابل ملاحظه درضخامت لایه های زغال سنگ می شود. ممکن است فرسایش ناودیسی (میان لایه ای ) باشد که درباتلاق های آب روان زمانی که بسترزغال سنگ نارس توسط رسوبات تری ژنیک و روزادی، روکش شده باشد که  پس ازآن، پس ازانباشتگی بسترزغال سنگ نارس، رخ می دهد. نوع بعدی فرسایش به میان سازندی وپس زایندی تقسیم بندی فرعی شده است.

فرسایش میان سازندی با برجستگی ها وفاصله های رسوب گذاری ارتباط داردو فرسایش پس زایندی به علت این حقیقت است که بسترهای پوششی به صورت نیمه نیمه با یک دگرشیبی زاویه ای وتوقف قسمتی ازشکل گیری جهت زغال سنگ درزاویه ای، کم رخ می دهد.

نوسانات درضخامت لایه های زغال سنگ توسط چین خوردگی شدید وجا به جایی های مجزای طبقات زغالی با تنگناها وموج ها بیان شده است. درچنین مواردی زغال سنگ معمولاً خرد می شود ونسبت زیادی ازخرده های زغالی را تولید می کند. رسوبات مشخص شده توسط چنین ساختمان شناسی پیچیده وضخامت فوق العاده ی متغیری با منطقه های داخلی متحرک بزرگ ناودیس ها شکل گرفته اند.

 

 

 

غالباً بسترهای زغال سنگ توسط سنگ های رسی درزیرلایه قرارمی گیرند. ماسه سنگ ها به ندرت درکف لایه های زغال سنگ رخ می دهند وبه طورعملی همیشه ازآنها توسط یک نواره رسی جدا می شوند ، زمانی که آنها رخ می دهند. سنگ آهک ها حتی به ندرت زیرلایه های زغال سنگ قرارمی گیرند زمانی که آنها رخ می دهند ، بسترهای زغال سنگ، نازک وخیلی ثابت هستند.

سنگ های پوششی نشان دهنده ی تنوع بیشتری می باشند. آنها دررسوبات ساحلی غالباً توسط خاک رس وبه ندرت توسط سنگ های ماسه ای نشان داده شده اند وهنوزبه ندرت توسط سنگ های آهکی وکنگلومراها نشان داده می شوند ، سنگهای رسی دررسوبات دریاچه ای برجسته هستند ، اگرچه ماسه سنگ درشت دانه ، کنگلومرا وماسه سنگ ها گهگاهی رخ می دهند.